Sz.W. wniósł do WSA w Poznaniu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi Sz.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Decyzja organu nakładała obowiązek zapłaty kwoty 9.791 zł tytułem kosztów usunięcia, przechowywania oraz oszacowania wartości pojazdu. Sytuacja majątkowa i rodzinna Sz.W. uzasadniała ocenę, że nie jest on w stanie wygospodarować środków finansowych na jakiekolwiek koszty postępowania sądowego.
W związku z tym WSA w Poznaniu ustanowił dla niego radcę prawnego, którego wyznaczy Okręgowa Izba Radców Prawnych w Poznaniu (dalej: „OIRP”). OIRP wyznaczyła jako pełnomocnika Sz.W. – radcę prawnego M.H.
WSA w Poznaniu oddalił skargę Sz.W. Następnie fachowy pełnomocnik sporządził opinię prawną o niecelowości wniesienia skargi kasacyjnej.
Sz.W., niezadowolony z opinii reprezentującego go radcy prawnego, zwrócił się do samorządu radcowskiego o zmianę pełnomocnika.
Uwzględniono wniosek Sz.W. i jako pełnomocnika wyznaczono radcę prawnego D.S., która także uznała, że nie ma podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Sporządziła opinię prawną w tym przedmiocie i wystąpiła do sądu o zwrot nieopłaconej pomowcu prawnej. Jednakże WSA w Poznaniu odmówił jej wynagrodzenia. Wskazał, że przypadku wyznaczenia przez samorząd radcowski kolejnego pełnomocnika z urzędu w ramach prawa pomocy, drugi pełnomocnik ma prawo do wynagrodzenia tylko za takie czynności, które nie były świadczone przez poprzedniego radcę prawnego. WSA w Poznaniu podkreślił, że kolejny pełnomocnik z urzędu, aby mieć prawo do wynagrodzenia, powinien podjąć inne czynności zmierzające bezpośrednio do poprawy lub ochrony prawnej swojego mocodawcy. Tylko nowe czynności dają podstawę do przyznania mu wynagrodzenia.
Autor: Katarzyna Matuszczak
aplikant radcowski